Ova oficir je kraće vreme živeo u Novom Sadu, ovde je umro pa je i sahranjen na Uspenskom groblju na kome počivaju i druge ličnosti iz istorije srpskog naroda poput Svetozara Miletića, Vase Stajića, Koste Trifkovića, Jovana Hadžića i drugih.
Runjanin je u Novi Sad stigao dve godine pred smrt, nakon što je kao oficir prinudno penzionisan. Tokom svog dvogodišnjeg boravka u Novom Sadu, živeo je u kući u maloj ulici iza Srpskog narodnog pozorišta, koja i danas nosi ime po njemu.
Ne tako svojstveno za kompozitora, Josif Runjanjin je imao turbulentan život. To pokazuje i činjenica da je svojevremeno učestvovao i u "dvobojima bez odobrenja" u vreme kada su oficiri imali pravo da brane svoju čast, ali uz odobrenje nadležnih.
On je kao oficir službovao u Glini, a kasnije i u Italiji, gde je premešten pošto se isticao kao ratnik. Osim toga, isticao se i po muzikalnosti, svirao je gitaru, citru i druge instrumente.
Pesmu koja je od 1991. godine hrvatska himna komponovao je u Glini 1846. godine na tekst hrvatskog književnika Antuna Mihanovića. Sa njim se nikad, prema rečima istoričara, nije sreo, već je stihove uzeo iz časopisa Ljudevita Gaja "Danica".
Značaj Josifa Runjanina za odnose dva naroda i danas je više nego vidljiv, iako su u decenijama nakon njegove smrti među "njegovim" narodima često nastajali sukobi. Da je Runjaninov značaj za odnos dva naroda ogroman smatra i predsednik Srpskog narodnog vijeća iz Hrvatske Milorad Pupovac.
"Runjanin je čovek koji je stvorio istorijsku poveznicu između Hrvata i Srba, između Hrvatske i Srbije. On je pre 130 godina dobio čast da njegovo izvođenje narodne i državne himne bude prihvaćeno kao himna Hrvata i republike Hrvatske. Runjanin je svojim vanserijskim stvaralačkim i autorskim činom napravio večnu poveznicu između Hrvata i Srba", poručuje Pupovac.
Runjanin je za života često menjao mesta boravka. Baš to je pravi primer kako se u to doba živelo, kako su migracije preko područja koja su danas podeljena graničnim linijama zapravo bila najnormalnija stvar.
Gradonačelnik Novog Sada Miloš Vučević takođe smatra da je svime što je činio za života, Runjanin u mnogome zadužio i Hrvate i Srbe.
"Runjanin se nikada nije odrekao svog srpskog porekla i pravoslavne vere, ali je svoju ljubav nesebično delio i hrvatskom narodu i Hrvatskoj. Komponovao je pesmu koja je i danas ponos Hrvatske i kao narodna himna svih Hrvata. Od rođenja u Vinkovcima, pa do smrti u Novom Sadu imao je veoma bogat život".
On je dodao da je Josif Runjanin iskreno verovao u južnoslovensku slogu i bratstvo, kao i zajedničke ideale srpskog i hrvatskog naroda.
Projekat "Sećanja grada" finansijski je podržala Gradska uprava za kulturu. Stavovi izneti u sadržaju nužno ne odražavaju stav gradske uprave.
