Maksimalnu kaznu zatvora u Srbiji služe 82 osuđenika

U Upravi za izvršenje krivičnih snakcija Tanjugu je rečeno da u Srbiji trenutno ovu najstrožiju kaznu služe 82 osuđenika, među kojima nema žena.

Smrtna kazna u Srbiji je primenjivana od nastanka moderne države 1804. do 2002. godine, kada je u februaru 2002. izmenjen Krivični zakon tako što je iz njega izbrisana smrtna kazna. Poslednje pogubljenje streljanjem izvršeno je 14. februara 1992. godine, a poslednje smrtne presude su izrečene 2001. godine.

Važećim Ustavom iz 2006. godine proklamovano je da je "ljudski život neprikosnoven i da u Republici Srbiji nema smrtne kazne".

Nakon ukidanja ove vrste sankcije za najteže zločine, tačnije krivično delo – teško ubistvo, zakon je propisao kaznu zatvora od 30 do 40 godina.

Od plaćenih ubica tu je Željko Milovanović koji je osuđen zbog ubistva hrvatskog novinara Ive Pukanića i njegovog saradnika Nike Franića u Zagrebu 2008. godine.

Među onima koji su delovali iz nekih drugih interesa i učestvovali u likvidacijama važnih političkih ličnosti tu su nekadašnji pripadnici Državne bezbednosti – Radomir Marković i Milorad Ulemek Legija, kao i nekoliko pripadnika Jedinice za specijalne opreracije.

Za teške zločine nad decom na 40 godina zatvora osuđeni su Dragan Nikolić Čombe (52) koji je ubio Tamaru Ivanović (13) u novembru 2005. godine u Padinskoj Skeli, zatim Mališa Jeftović koji je svoju pastorku Katarinu Janković (3) pretukao na smrt u julu 2005. godine u Zvezdarskoj šumi.

Proteklih godina osuđeni su i Dragan Đurić iz Surčina koji je u noći između 25. i 26. jula 2014. godine oteo, silovao i ubio 15-godišnju Tijanu Jurić iz Subotice, a tu je i Darko Kostić koji maksimalnu kaznu služi zbog silovanja i ubistva 14-godišnje Ivane Podraščić u julu 2014. godine. Poslednji osuđeni na ovu kaznu je Vladica Rajković iz Vratarnice kod Zaječara, kome je Apelacioni sud u Nišu prošlog meseca potvrdio kaznu zbog silovanja i ubistva trogodišnje Anđelije Stefanović.

Svi oni svoje kazne služe u najstože čuvanim zatvorima u Srbiji kao što su požarevačka "Zabela", KPZ Beograd, poznat kao "Nova skela" i KPZ Niš.

U Upravi kažu da svi osuđenici bez obzira na visinu kazne, prema Zakonu o izvršenju krivičnih sankcija imaju pravo na posetu dva puta mesečno. U posetu im može doći supružnik, deca, roditelji, usvojenici, usvojitelji i ostali srodnici.

U zavisnosti od ponašanja na izdržavanju kazne i strogosti zatvora u kome kaznu služe mogu imati i druge beneficije, pa zatvorske ćelije mahom dele sa drugim osuđenicima. U Upravi kažu da smeštaj sa drugim licima nije uslovljen visinom kazne, te da ćeliju mogu deliti i sa osuđenicima koji izdržavaju manje kazne.

Ipak i pored brutalnosti koje su izvršili i ovi osuđenici imaju pravo da posle odslužene dve trećine zatvorske kazne od suda molbom traže uslovni otpust. Oni, shodno zakonu, mogu posle 26 godina i osam meseci provedenih iza rešetaka na uslovnu slobodu, ali takvih slučajeva za sada nema, pa se ni ne zna kako će sudovi na takve zahteve odgovarati.